Beroemde theedistricten in de provincie Yunnan
Yunnan, 云南, of “Het Land Bezuiden de Bergen”, de vierde provincie van China in oppervlakte, ligt lands de zuidwestgrens van het land op 97°—106° O.L. en 21°9′—29°15′ N.B. Zes bergketens zorgen voor een veelzijdig microklimaat op verschillende hoogten: van de tropische regenwouden van het Zuiden tot de besneeuwde toppen van Tibet. Uit hun bronnen in het Tibetaanse hoogland komen drie grote rivieren in stormachtige stromen door hun bergkloven omlaag: de Jinsha Jiang, 金沙江, of Goudenzandrivier, (Yangtze), Lancang-Jiang, of Turbulente Groene Rivier, 瀾滄江 (Mekong), en Nu-Jiang, Boze Rivier, 怒,(Salween), elk in zijn eigen richting.
Yunnan Lancang-Jiang
Het klimaat van Yunnan verschilt sterk van dat van de rest van China. Van eind oktober tot mei komen luchtstromen hierheen uit de westelijk gelegen woestijngebieden in Iran, Pakistan en India. Het droogteseizoen breekt aan: de hemel klaart op, er is veel zon en weinig regen. Maar de temperatuurschommelingen van het hooggebergte brengen bij het vallen van de avond mist voort, die als een levend wezen door de ravijnen en over de rivierdalen waart, en op druilerige en regenachtige dagen alle ruimte inneemt, tot in de hemel. Van juni tot oktober brengen de tropische moessonregens uit het zuidwesten en zuidoosten de warme adem van de oceaan: het wordt vochtig en warm, als in een oranjerie. Dit is het regenseizoen. Vanwege het ontbreken van uitdrukkelijke temperatuurwisselingen met de seizoenen wordt Yunnan ook wel “Het Land der Eeuwige Lente” genoemd.
Yunnan theebergen
De bewoners van de afgelegen bergdorpen bewaren hun levenswijze sinds de tijden van het matriarchaat. Hun cultuur vormt voor ons een gids van onschatbare waarde in een plaats en tijd waarin mens en thee elkaar voor het eerst in de geschiedenis ontmoetten. Thee werd in die tijd nog niet gezet, maar in rauwe vorm gebruikt. Tot op heden bestaat in de tradities van de kleine volkeren een salade van verse theebladeren met sinaasappel, knoflook, peper en zout; een theesoep met plantaardige olie en andere exotische gebruiksvormen van thee.
Gedurende het regenseizoen raken de weinige zandwegen dermate onderspoeld dat het contact met de buitenwereld wordt verbroken; daarom laten de toeristische routes de bergdorpen vooralsnog links liggen. Dit stelt hun bewoners in staat de ongerepte zuiverheid van hun taal, gewoonten en zielen te bewaren. De oogst van theebladeren is voor de plaatselijke boeren duizenden jaren lang een van de basisbronnen van inkomsten gebleven. Bij de grote theebomen worden op feestdagen plechtigheden gehouden: hun geesten worden verzocht om gezondheid, rijkdom en persoonlijk geluk te sturen.
Puerhoogst
EEN BEETJE GESCHIEDENIS
In 200 v.Chr. ging de oude staat Dian, gelegen op het huidige grondgebied van Yunnan, op in het Han-Keizerrijk. In 650 komt hier vervolgens Nanzhao op met als hoofdstad Dali. De onafhankelijkheid van dit koninkrijk wordt erkend door de Tang-dynastie. Nanzhao staat nu op vriendschappelijke voet met China, dan voert het er oorlog tegen, tot het in 902 van het historische toneel verdwijnt. Vanaf 937 wordt de regio beheerst door zijn opvolger, het koninkrijk Dali. In 1254 grijpen de Mongolen onder Koeblai Khan de macht in het Middelrijk, en de eerste keizerlijke gouverneur in Yunnan wordt de moslim Sayyid Ajall Shams al-Din Omar al-Bukhari, waarna de geschiedenis van Yunnan samenvloeit met die van China. Tijdens de Qing-dynastie kwamen hier wat separatistische opstanden voor, maar uiteindelijk werden die alle onderdrukt. Belangrijke voor de ontwikkeling van de provincie was de bouw van de spoorlijn Hanoi-Kunming door de Fransen in de jaren 1896-1910. Ten tijde van de Sino-Japanse Oorlog werd vanuit Birma naar Yunnan de beroemde Birma Road gebouwd, en Kunming werd voor korte tijd het intellectuele en culturele centrum van China: het was daar dat het belangrijkste deel van de Chinese intelligentsia terecht kwam, op de vlucht voor de Japanse agressor. Sinds 1950 maakt Yunnan deel uit van de Volksrepubliek China.
Yunnan theeregio Dali
In den beginne kwam de Yunnanse thee niet buiten het gebied waar hij van nature voorkwam. Maar vanaf de 7e eeuw werden theekoeken naar Tibet gestuurd en verder langs de beroemde Cha Ma Gu
Dao, de Weg van Thee en Paard, als object van ruilhandel. Volgens een opschrift uit 696 in het Dai Zhuang, uitgehakt in een steen in een boeddhistisch klooster in het Jingmaigebergte, wordt de verbinding tussen Tibet en Xishuangbanna al meer dan 1300 jaar onderhouden.
Tijdens de Tang-dynastie was Yunnanse thee al goed bekend buiten de grenzen van zijn in wolken gehulde thuisland, onder de naam Yin sheng cha 银生茶 (Zilvergroene thee). Ten tijde van de Mongoolse Yuan-dynastie veranderde zijn naam in Pu cha 普茶, en onder de Ming-dynastie, in de jaren onder het bestuur van Wan Li (“de talloze jaren”, 1573-1619) werd hij definitief vereenzelvigd met het stadje Puerh 普洱, waar de theehandel geconcentreerd was. De boeren uit de omringende bergdistricten brachten hun zongedroogde thee-halffabrikaat shai qing mao cha 晒青毛茶, waar het gekocht werd door vertegenwoordigers van fabrieken en manufacturen. Die persten er pannenkoeken en briketten van en verkochten de thee door aan groothandelaren.
Het openstellen voor de overzeese handel van Guangzhou 廣州 (door de Europeanen Kanton genoemd) leidde tot een dermate abrupte stijging in de vraag naar thee, dat het economisch aantrekkelijk werd hem te produceren. De Gouden Eeuw van de theebranche in de districten Puerh en Xishuangbanna brak aan: “In een straal van 800 li rondom bereikte het aantal mensen dat de bergen in ging om thee te maken de honderdduizend”. Naast de regio's waar thee van nature voorkomt, verschenen er in de 16e eeuw met de hand aangelegde theetuinen in Lincang, Dali, Kunming en andere prefecturen dankzij hier neergestreken immigranten uit het naburige Sichuan en Shibing. Vandaag de dag wordt de thee van bladeren van de toen geplante cai pei gu qiao mu 栽培古乔木, gecultiveerde theebomen, gebruikt voor de fabricage van hoogwaardige shen-puerh.
Gu shu qiao mu – oude puerhboom
Tot de jaren '30 van de 20e eeuw werd thee overal op ambachtelijke wijze geproduceerd, maar met de bouw van de eerste drie grote theefabrieken in de districten Menghai, Xiaguan en Kunming begon de massaproductie van puerh, met etiketten, partijnummers enz. De jaren '70 brachten, met de economische opbloei in het land en de daarmee gepaard gaande levensstandaard en groei in de vraag naar thee, grote veranderingen in de productie met zich mee. Puerh raakte in de mode, en eromheen groeide als een sneeuwbal een hele infrastructuur.
Een exponentieel groeiende populariteit, de “Puerhboom van de jaren nul”, zorgde voor een tekort aan grondstof in de regio. Men ging die aanvullen, niet alleen vanuit de naburige regio's, maar zelfs uit buurlanden Vietnam en Laos. Puerhfabrieken en -fabriekjes schoten als paddenstoelen uit de grond, en meer en meer nieuwe Yunnanse berghellingen werden van terrassen voorzien om theeplantages te huisvesten. In 2008 werd de standaard GB/T22111-2008 bekrachtigd, "Product of geographical indication Puerh tea", waarin onder het handelsmerk van echte Puerhthee zijn basiskenmerken werden vastgelegd.
Volgens deze standaard is 普洱茶, Puerh, thee die is vervaardigd met behulp van speciaal vastgelegde technieken op controleerbare productieplekken, uit in de zon verwelkte groene Yunnanse Da-ye, Yunnanse grootbladige thee, 云南大叶种茶, uit controleerbare herkomstregio's. Afhankelijk van de bijzonderheden van de productietechniek worden twee soorten puerh onderscheiden: puerh sheng-cha 生茶 en puerh shu-cha 熟茶.
Yunnan Da Ye Zhung Cha 云南大叶种茶, Yunnanse grootbladige thee, is de algemene benaming voor de in Yunnan voorkomende uiteenlopende soorten boomvormige en halfboomvormige theeplanten. Wat betreft de bijzonderheden van de productietechniek, dat is hou fa-xiao 后发酵 oftewel post-fermentatie, een serie van processen die plaatsvinden onder bepaalde omstandigheden onder invloed van micro-organismen, fermenten, vocht en een hoge temperatuur, en daarbij de oxidatie van stoffen in de in de zon verwelkte groene thee Yunnan da-ye of in de puerh shen-cha, en ook het verkrijgen van de bijzondere eigenschappen van de thee puerh shu-cha door laatstgenoemde.
In de zesde paragraaf van de standaard worden de basisstappen van de techniek voorgeschreven.
6.5.1 晒青茶 Shai-qin cha: verwelking van het blad — sha-qin (fixatie) — draaiing — scheiding van aan elkaar plakkende bladeren — droging in de zon — verpakking.
6.5.2 普洱茶 （生茶）Puerh-cha (sheng-cha): schifting shai-qing — stoming en persing — droging — verpakking.
6.5.3 普洱茶 （熟茶） 散茶 Puerh-cha (shu-cha), bladerthee: post-fermentatie shai-qing — droging — schifting.
6.5.4 普洱茶 （熟茶）紧压茶 Puerh shu-cha, geperst: bladerpuerh shu-cha — stoming en persing — droging — verpakking of schifting shai-qing — stoming en persing — droging — postfermentatie — geperste puerh shu-cha — verpakking.
Op deze manier zijn, volgens de standaard, de nagefermenteerde sheng-puerhs en shu-puerhs in één categorie verenigd.
De districten die geschikt zijn voor de cultivering van Yunnan Da-ye-thees en de productie van puerh zijn gelegen tussen 21°10’ en 26°22’ noorderbreedte en 97°31’ en 105°38’ oosterlengte. De plaatsen waar puerh geproduceerd wordt, bevinden zich in de tropenzone, op grote hoogte; de theeplantages liggen hoofdzakelijk in bergdistricten, tussen de 1000 en 2100 meter boven zeeniveau, op hellingen van 25 of meer°. Dat zijn de volgende arrondissementen en prefecturen: Kunming (昆明), Yiliang (宜良), Dali (大理), Xiaguan (下关), Nanjian (南涧), Lincang (临沧), Fengqing (凤庆), Yun (云), Shuangjiang (双江), Zhenkang (镇康), Gengma (耿马), Cangyuan (沧源), Baoshan (保山), Luxi (潞西), Lianghe (梁河), Yuanjiang (元江), Lüchun (绿春), Jinping (金
平), Puerh (普洱, Simao, 思茅), Jinggu (景谷), Jingdong (景东), Zhenyuan (镇沅), Ning'er (宁洱, arrondissement Puerh), Jiangcheng (江城), Menglian (勐连), Menghai (勐海), Jinghong (景洪), Mengla (勐腊).
In puerh worden de volgende soorten onderscheiden. De hoogste soort: twijgtoppen met één knop en één blad maken meer dan 70% uit, twijgtoppen met één knop en twee bladeren minder dan 30%. De eerste soort: twijgtoppen met één knop en twee bladeren maken meer dan 70% uit, ander blad dat ongeveer even teer is minder dan 30%. De tweede soort: twijgtoppen met één knop en twee of drie bladeren maken meer dan 60% uit, ander blad dat ongeveer even teer is minder dan 40%. De derde soort: twijgtoppen met één knop en twee of drie bladeren maken meer dan 50% uit, ander blad dat ongeveer even teer is minder dan 50%. De vierde soort: twijgtoppen met één knop en drie of vier bladeren maken meer dan 70% uit, ander blad dat ongeveer even teer is minder dan 30%. De vijfde soort: twijgtoppen met één knop en drie of vier bladeren maken meer dan 50% uit, ander blad dat ongeveer even teer is minder dan 50%.
Daarbij kent grondstof van de oude theebomen geen soortenklassificatie: zijn prijs wordt bepaald door de smaak en de status van de regio.
Yunnan puerhthee regio's
In Dian, 滇 (de korte benaming van Yunnan) worden onder voorwaarden vijf theeregio's onderscheiden: West, 滇西 Dian-xi; Zuid, 滇南 Dian-nan; Centrum, 中滇 Zhong-dian; Noordoost, 滇东北 Dian-dongbei; en Noordwest, 滇西北 Dian-xibei. Levende monumenten van de theehistorie vormen de zuidelijke en zuidwestelijke prefecturen Lincang, Simao en Xishuangbanna, waar de theebomen groeien in de natuurlijke omstandigheden van de tropische wouden. In de centrale en noordoostelijke districten van de provincie zijn de theeplantages op industriële schaal relatief recent verschenen. De thee die in elk van die districten geoogst wordt, kent zijn eigen originele smaak en aroma.
DIAN-NAN 滇南
Tot de theedistricten van het Zuiden, of Dian-nan, behoren Puerh, Xishuangbanna 西双版纳,
Wenshan 文山 en Honghe 红河. Van noord naar zuid lopen hier drie grote bergketens, gescheiden door rivieren. In het noorden bereiken ze een hoogte van 3300 m., naar het zuiden toe loopt deze af tot 2000 m. Aan de oostkant is Dian-nan begrensd door de bergrug Ailaoshan, 哀牢山. Op de westhellingen hiervan liggen de theedistricten Laocangfude, Ailaoshan en Midi. Meer naar het westen loopt de bergrug Wuliangshan, 无量山, met theedistricten nabij de stad Jingdong in het noorden, en beroemde theeoorden tussen de steden Jinggu en Zhenyuan. De Wuliangshan gaat over in de bergen van het district Puerh en loopt af naar het oostelijke gedeelte van Xishuangbanna met zijn beroemde Theebergen. De rivier de Lancang-Jiang (Mekong) deelt Dian-nan op in een oostelijk en een westelijk deel.
Yunnan Jingu-gebergte
Xishuangbanna, 西双版纳
Als het gaat over de geografie van de theedistricten van Yunnan komt vaak Liu Da Cha Shan ter sprake, 六大茶山, de Zes Grote Theebergen. In werkelijkheid zijn dat geen losstaande bergen, maar een massief, bestaande uit theedistricten die met elkaar in verbinding staan. De Zes liggen aan de oostzijde van de Lancang-Jiang. Het zijn Yibang, Yule, Mangzhi, Manzhuan, Gedeng en Yiwu. Samen worden ze de “binnenregio” genoemd. De “buitenregio” ligt bewesten van de Lancang-Jiang in het arrondissement Menghai, en beslaat de bergen Nanno, Jingmai, Bulang, Banzhang, Bada en Mengsong.
Oorspronkelijk verliep de productie van thee niet buiten de grenzen van zijn natuurlijke verspreidingsgebied, de Zes Grote Theebergen, Liu Da Cha Shan, 六大茶山: Yule (攸乐), Gedeng
(革登), Yibang (倚邦), Mangzhi (莽枝), Manzhuan (蛮专) en Mansa (慢撒). Volgens de legende was het de grote wijsgeer en legeraanvoerder, Zhuge Liang (181-234), die "maakte dat deze bergen met hem geschiedenis schreven. Hij plaatste op de berg Yule een koperen gong, verloor een koperen ketel op de Mangzhi, groef een gietijzeren blok in op de Manzhuan, begroef een paardenzadel op de Gedeng, schonk een houten voorhamer aan de Yibang en verloor op de Mansa een zakje voor de verspreiding van zaad. Het zijn deze voorwerpen waar de bergen naar vernoemd zijn." Of Zhuge Liang überhaupt op deze bergen geweest is, is niet bekend, maar de thee is onlosmakelijk verbonden met de culturele context van de Chinese geschiedenis, samen met de namen van de grote helden, als een levende getuige van en deelnemer aan de wording en ontwikkeling van een grootse natie.
Yunnan Liu Da Cha Shan
Xishuangbanna, 西双版纳: Oostelijk deel
Het Yiwugebergte, 易武山
Het Yiwugebergte ligt in het noorden van het arrondissement Mengla 勐腊县. Het district omvat zowel de Yiwu zelf, 易武, als de naburige Mansa, 慢撒. Het hoogste punt ligt op 2023 m, de hoogstgelegen nederzetting, Sanheshe 三合社, ligt op 1433 m, en de laagstgelegene, Nametian 纳么田, op 730 m. Nabij de grot Lo Shui groeit de 700 jaar oude Koningstheeboom van 10,33 m. hoog, met een omtrek aan de basis van zijn stam van 1,32 m. Bij de rivier de Tungqing groeit een andere monumentale boom, van 400 jaar oud en 14,52 m. hoog, met een basisomtrek van 1,8 m.
De tradities van de plaatselijke bewoners zijn onlosmakelijk verbonden met de oogst en productie van thee. De Blang geloven dat de thee door hun voorouder Pu Zhen aan de wereld geschonken is, anderen in Yiwu organiseren ieder jaar op de 23e dag van de zevende maan de “Verzameling der
Theepatriarchen” (Chazu-huei, 茶祖会), gewijd aan Kongming (Zhuge Liang). Ten tijde van de Qing-dynastie werd hier jaarlijks meer dan 200 ton thee geproduceerd, en de bekendheid van de regio trok immigranten vanuit de naburige streken aan, wier nakomelingen ook vandaag nog in de thee werken. De theebomen in de oude tuinen zijn van groot economisch belang voor de bewoners, daarom is elk ervan verbonden met een concrete familie in de dorpen Yiwu, Mahei, Loshuidun, Guangzhou, Laodingjiazhai en Mangxiu. De jaarlijkse productie van mao-cha bedraagt rond de 6070 ton.
De thee uit Yiwu is vervuld van de oerenergie van de wilde bergen; zijn initiële bitterheid en wrangheid transformeren met de tijd in een volle, gerijpte, zoete en sappige smaak.
Laomansa 慢撒山
De berg Laomansa (zaaigoedzak) ligt in het oosten van het district Mengla 勐腊县. Bestuurlijk valt dit onder Yiwu, en het bevat de theetuinen van de dorpen Mansa, Manghei, Manghai en Mangla, gelegen tussen 820 en 2000 meter boven zeeniveau. Meer dan een millennium lang ging de thee, hier door de boeren voortgebracht, via de Weg van Thee en Paard naar Tibet. Maar ten tijde van de Qing-dynastie, nadat het district Mansa met Yiwu verenigd was, is zijn roem ietwat verbleekt.
De thee, geoogst en bewerkt op de hellingen van de Laomansa, onderscheidt zich door een sterke, nogal zoetige smaak.
De berg Yule, 攸乐山
De berg Yule (Koperen Gong) ligt in het oosten van het arrondissement Jinghong. Zijn andere naam luidt Jingno Shan (berg van het Jingno-volk). Van noord naar zuid meet de regio 50 km, van oost naar west 75 km. De theeoogst wordt verzorgd door de inwoners van de dorpen Jinghong, Mangxi, Shizui en Xitong. De theeplantages liggen tussen de 570 en 1650 meter boven zeeniveau. Hier is veel in het wild groeiende Yeshengguqiaomu (野生古乔木) en oude aanplant van Caipeiguqiaomu
(栽培古乔木) te vinden. Tegen de tijd dat de Qing-dynastie op haar einde liep, besloegen de theetuinen een totaaloppervlak van 6,7 km², en stond er een theefabriek die jaarlijks tot 100 ton thee produceerde, waarvan een deel de hoofdstad bereikte. De grootste tot op heden bewaard gebleven theetuin, met een oppervlak van meer dan 1,2 km², ligt op een hoogte van 1200-1500 m.
Thee van de Yule lest de dorst goed, heeft een sterke, wrange smaak, die snel overgaat in een zoete nasmaak. De kleur van het aftreksel is lichtoranje.
Yibang, 倚邦山
Yibang (Houten Voorhamer) is een enorm bergdistrict: het beslaat meer dan 360 vierkante kilometer. Het is de meest noordelijke van de Liu Da Cha Shan, de Zes Grote Theebergen, en raakt in het zuiden aan de Manzhuan, loopt in het westen over in de Gedeng en komt in het oosten tot de
Yiwu. De hoogst groeiende bergthee is te vinden bij de Shan Shen Miao 山 神庙, de Tempel der Berggeesten, op een hoogte van 1950 m., en het laagste punt hier is bij de samenvloeiing van de rivieren Mozhehe en Xiaoheijian: 565 m. Ter plaatse heet de berg in de volksmond Tangla, “Theebron”, omdat hier al sinds het begin der tijden thee verbouwd en verwerkt wordt. In de 17e eeuw kregen de plaatselijke bewoners gezelschap van immigranten uit het naburige Sichuan, die stekken van kleinbladige thee meebrachten, samen met hun tradities en levenswijze. Onder de Qing-dynastie bereikte de thee van de Yibang het keizerlijke hof, werd de allerhoogste aandacht van de Zoon der Hemelen waardig geacht en ingevoerd in het belastingregister.
Gedeng 革登山
De theebergen Gedeng 革登, waar de legendarische Zhuge Liang het Paardenzadel achterliet, valt onder het arrondissement Xiang Ming Xiang 象明乡. Qua oppervlakte is Gedeng het kleinste van de zes: ook in de grootste jaren van bloei kwam hier niet meer dan 25 ton vandaan. De bergen bereiken een maximumhoogte van 1950 m., de theetuinen liggen alle boven de 565 m., en zijn gemiddeld tussen de drie en vijf eeuwen oud. De meerderheid van de bomen valt onder de ondersoort xiao qiao mu met grote donzige bladknoppen, daarom noemen de plaatselijke bewoners hun thee “grote witte thee van de Gedeng”. Onder de andere etniciteiten vormen de Aini de meerderheid (een tak van de Hani). Zij geloven dat de eerste theebomen hier geplant zijn door Zhuge Liang zelf, daarom hebben ze een tempel voor hem gebouwd van theeboomhout. Een andere bezienswaardigheid is de Kongmingberg (1722 m.), die ter plaatse gezien wordt als de incarnatie van de theepatriarch, en ieder jaar voor het begin van de oogst van de lentethee komt men hier bijeen om riten bij het altaar van de Koningstheeboom te voltrekken.
Onder de Qing-dynastie beleefde de plaats Laozhai een bloeitijd, en het aantal hoven bereikte de vierhonderd. Maar aan het begin van de 20e eeuw raakte hij dankzij oorlogen en ongeregeldheden in verval. Tegenwoordig zijn de oude tuinen van de dorpen Zhibangzhai 直蚌寨, Xinfa 新发 of Akazhai，阿卡寨, en Chafang 茶房. Aan het eind van de 20e eeuw zijn op de hellingen van de Gedeng omvangrijke plantages van taidicha aangelegd.
De smaak van de thee van de Gedeng is wat wrang, maar de bitterheid gaat snel over in een zoete nasmaak. Het aroma is zwak en zuiver, eerst rokerig, daarna zoet bloemig. Het aftreksel is donkeroranje van kleur.
Manzhuan, 蛮砖山
In het bergdistrict Manzhuan (IJzeren blok) groeien de theebomen tussen de 850 en 1900 meter boven zeeniveau. Daaronder zijn zowel eerbiedwaardige bomen met een eeuwenoude geschiedenis, als relatief jonge aanplant.
De thee hiervandaan is wrang van smaak, de Chinezen noemen hem “chun nong” 醇浓, dat wil zeggen sterk en gedrongen. Hij heeft een lange en zoete nasmaak en lest de dorst goed. Een aroma met tonen van gedroogd fruit. De kleur van het aftreksel is donkergeel.
Mangzhi 莽枝山
De berg Mangzhi (Koperen Keteltje) ligt in het district Mengla tussen de bergketens Yibang, Manzhuan en Gedeng. De theeplantages liggen tussen de 850 en 1950 meter boven zeeniveau. In weerwil van de lange geschiedenis van de theebranche in de regio en de aanzienlijke hoeveelheid oude tuinen, zijn zij in meerderheid aan het begin van de vorige eeuw in het slop geraakt, en pas in de jaren '80 van de 20e eeuw is de theeproductie opnieuw in ontwikkeling gekomen.
De thee van de Mangzhi onderscheidt zich door een relatief sterke wrangheid en bitterheid, die snel overgaan in een zoete nasmaak, en door een hoog, vers aroma. Stimuleert de vochtafscheiding in het lichaam. Donkeroranje van kleur.
De berg Bulangshan
Xishuangbanna, 西双版纳: Het westelijke deel, prefectuur Menghai
Bulangshan - 布朗山
Het district Bulang beslaat ongeveer 70 ha. in het zuiden van het arrondissement Menghai. Dit is een groot gebied in hooggebergte, dat de districten Hekai, Banzhang, de kleine stad Bulangshan en Xiaomengsong omvat. Puerhs worden vaak geperst van mao-cha uit naburige Birmese dorpen. De grote oude theetuinen zijn in het noorden gelegen, van Laomanye tot Hekai. De hoogstgelegene (1900 m. boven zeeniveau) kennen een geschiedenis sinds de zevende eeuw.
De naam van de thee uit deze regio wordt gewoonlijk afgeleid van de naam van het dorp waar hij gemaakt wordt, waarbij de smaak van de thee uit verschillende dorpen sterk uiteenloopt. De bekendste komen uit Laobanzhang 老班章, Xinbanzhang 新班章 en Laomanye 老曼娥.
Laobanzhang ligt aan de noordkant van de berg Bulang. In zijn 114 hoven wonen 460 mensen. De hoogte is 1700 m. boven zeeniveau. De theebomen groeien vlakbij de huizen en achter het dorp in het bos. Ze hebben lange en zware bladeren, de thee heeft een uitdrukkelijk bittere, wrange en volle smaak. Deze thee geldt als de beste en kostbaarste van Xishuangbanna.
Xinbanzhang, de Nieuwe Banzhang, ligt zeven kilometer bij de Oude vandaan. Het district ligt op 1600 m. hoogte. Het grootste deel van de theebomen groeit rond het dorp. Een speciale dienst houdt de kwaliteit van de thee nauwgezet in de gate, nieuwe aanplant is verboden.
Het dorp Laomanye (143 hoven, 700 inwoners) ligt 10 km. van Xinbanzhang op een plateau, op 1200 m. boven zeeniveau. Het grootste deel van de theebomen, waaronder vele werkelijk oude, groeit nabij het dorp.
De thee van de oude bomen, geproduceerd in de dorpen Laomanye, Mengsong en Mangxinglong, valt op door zijn bitterheid, die snel overgaat in een zoete nasmaak. De thee van de nieuwe plantages aan de zuidkant van de Bulangshan is minder bitter dan de thee van de oude bomen.
Bada 巴达山
De theeregio Bada ligt aan de grens van Xishuangbanna en Birma. De grootbladige Yunnanse theebomen groeien te midden van de jungle tussen de 670 en 2250 meter hoogte. De belangrijkste oude theetuinen zijn geconcentreerd nabij het dorp Mangmai en beslaan bijna 135 hectare. Van april tot oktober is de berg in dichte mist gehuld. In de jaren '80 van de 20e eeuw legde de theefabriek Menghai hier bijna 670 hectare aan nieuwe plantages aan.
De thee van de oude bomen van de berg Bada is bij kenners en liefhebbers van shengs geliefd om de uitgesproken fruittoon in zijn bouquet en de solide smaak, waarvan de bitterheid overgaat in zoetheid.
Mengsong 勐宋山
De theetuinen van Mengsong liggen tussen de 870 en 2219 meter boven zeeniveau. De boeren uit de dorpen Da'an, Nongbeng, Naka en Baotang (bevolkt door Dai en Lahu) telen graan, thee en hennep. Het meest interessant is Naka 那 卡, een dorp van de Lahu in het noorden, bij de hoogste berg van Xishuangbanna (1800-2000 m.) omringd door oeroud theebos als een fantastisch labyrint. De lucht is hier schoon en koel en de landschappen van een ongerepte schoonheid. De slechte staat van de wegen zorgt ervoor dat dit dorp gedurende het regenseizoen is afgesloten van de buitenwereld. De dichtstbijzijnde stad ligt een uur rijden per motorfiets verwijderd. Zoals ook in de andere Lahudorpen is de traditionele levenswijze hier bewaard gebleven, en de meeste van de 560 inwoners spreken geen Mandarijn.
De thee uit het district Mengsong onderscheidt zich door een zoete, zachte smaak, een lichte wrangheid en een uniek aroma.
Nanno 南 糯山
De berg Nanno ligt op de grens tussen de prefecturen Jinghong en Menghai. Dit is een van de oudste theedistricten, bekend sinds de Han-dynastie. In de taal van de Dai wordt de berg “Bamboesaus” genoemd. Volgens de legende organiseerde, diep in de oudheid, de hoofdman van een van de Hani-nederzettingen een groot feest, waar ook Dai waren. Onder de gerechten was rijst met een bamboesaus die zo bij de Dai in de smaak viel, dat ze deze plek nog steeds zo noemen. Volgens een andere legende genas Zhuge Liang hier tijdens een veldtocht soldaten met een theeaftreksel, daarom werd de berg lange tijd de Kongmingberg genoemd. De Bulangs voeren hier hun geschiedenis terug op de tijden van de Zuidelijke Zhao-dynastie (8e eeuw), terwijl de Aini 58 generaties van theemeesters tellen. Gemiddeld liggen de theetuinen op 1400 m. boven zeeniveau. Het grootste deel van de mao-cha die hier wordt geoogst, gaat naar de theefabriek van Menghai. De oogst wordt gedaan door boeren die in 30 kleine gehuchten wonen. De totale oppervlakte van de theeplantages hier is 21.600 ha., waarvan 800 ha. antieke theetuinen. De oudste theeboom groeit bij het dorp Banpo 半坡. De families van dit dorp hebben 280 ha. aan theeplantages in hun bezit, waarvan 230 ha. uit oude tuinen bestaat.
De thee die in het district Nanno gemaakt wordt varieert, maar gemeenschappelijke eigenschappen zijn een sterke energetische component, een stevig aftreksel, een langdurige sappige wrangheid en lichte bitterheid, die snel overgaan in een zoete nasmaak. Werkt vochtafdrijvend.
Hekai, 贺开山
De berg Hekai vormt het zuidelijke uiteinde van de bergketen Nannuo, die een aantal pieken en dalen omvat. Het is een historische woonplaats van Hani en Lahu (met momenteel 2600 inwoners in zes kleine nederzettingen). Het totale oppervlak van de theetuinen beslaat 9100 ha., waarvan de oude theebomen 7240 ha. voor hun rekening nemen. Zij groeien in hun natuurlijke habitat in het tropische woud tussen de 1170 en 1800 m. boven zeeniveau. Jaarlijks komt hier tot 250 ton hoogstaande mao-cha vandaan. De productie is geconcentreerd in de dorpen Mangmai en Mangnon.
De thee van de oude bomen van Hekai wordt gekenmerkt door een goudkleurig aftreksel, een uitgesproken aroma, een munttoon in de smaak, en een bitterheid die overgaat in een zoete, lang aanhoudende nasmaak.
De prefectuur Puerh 普洱
Kaart van Yunnan, theedistricten van Puerh
Jingmai 景迈山
Het Jingmaigebergte maakt deel uit van de Twaalf Grote Theebergen van Dannan. Het ligt aan de grens van de administratieve prefectuur Puerh (waar het onder valt) met Birma en Xishuangbanna. De totale oppervlakte van het district beslaat 67 vierkante kilometer. In tien kleine nederzettingen met in totaal 692 hoven wonen bijna drieduizend mensen. De grootste dorpen zijn Mangjing 芒景, bewoond door Bulangs, en Jingmai 景迈, bewoond door Dai.
Het eerste bevolkingscentrum van de Dai ontstond hier, volgens de historische kronieken, in 106
v.Chr. Volgens de legende werd het gesticht door prins Zhao, die deze prachtige plek ontdekte toen hij op jacht achter een wonderbaarlijk hert aanzat. En op de stenen stèles van het klooster van Mangjing 芒景 (gedateerd op 696 n.Chr.) wordt gewag gemaakt van theeproductie. De plaatselijke bewoners hebben oeroude banden met de thee: de leider van het Daivolk had zeven dochters, en de zevende, de allermooiste, gaf hij ten huwelijk aan Ba Yan Leng, de theepatriarch van de Bulangs. In de “Tempel van de Theevoorouder” en het “Prieel van de Prachtige Prinses” worden ook vandaag de dag nog op vaste feestdagen feestelijke plechtigheden gehouden.
De theetuinen beslaan een totaaloppervlak van 10,78 vierkante km., waarvan 2,8 ha. uit oude aanplant bestaat. De hoogte schommelt tussen de 1100 en 1662 m. boven zeeniveau. Hier is een groot aantal hoge oude theebomen met weelderige kruin te vinden, die op een afstand van elkaar groeien, wat een harde voorwaarde vormt voor shan ye qi yun 山野气韵, uitgesproken en sterk aroma. Hun takken zijn met mos bedekt, op hun stammen hebben orchideeën en andere epifyten een plaats gevonden.
De echte Jingmaise thee onderscheidt zich door een verzadigde, solide body (kan meer dan tien infusies hebben), een uitgesproken, lang blijvend aroma en een zeer bestendige zoete nasmaak. De wrangheid en bitterheid in de smaak stellen weinig voor.
Kunlushan 困鹿山
De Kunlushan vormt een berggroep met een oppervlakte van ongeveer 674 hectare in het zuidelijke deel van de bergketen Wuliangshan 无量山. Hij vormt de waterscheiding tussen de Lancang-Jiang 澜沧江 en de Honghe 红河. De maximale hoogte bedraagt 2271 m. De theetuinen liggen gemiddeld op 1600 m. Dit zijn de hoogste bergen van de prefectuur Ning'er 宁洱 en de grootste regio waar oude theebomen groeien, vele met een leeftijd van 200-400 jaar, maar er zijn ook oudere. In de taal van de Dai betekent Kunlu “Vogelbergen”. De theeoogst wordt gedaan door de boeren van de dorpen Kuanhong 宽宏, Fengyang 凤阳 en Babian 把边. Volgens de verhalen van de oude dorpelingen kwamen hier ten tijde van de Qing-dynastie jaarlijks in de lente keizerlijke ambtenaren voor de selectie van de allerbeste thee. Tegenwoordig gaat de grondstof hiervandaan ter verwerking naar de theefabrieken van de prefectuur Kunming. De oude theetuinen vormen één geheel met de menselijke bewoning en groeien op het grondgebied van de dorpen. Er staan 372 theebomen die volgens experts ouder zijn dan 400 jaar. Deze bomen, die ooit door mensen geplant zijn, lijken inmiddels sprekend op wilde bomen.
De thee uit Kunlushan wordt gekenmerkt door een met dons bedekt blad. Het aftreksel is solide, goudachtig groen van kleur; het aroma is kalm en volhardend. De smaak is rijk aan nuances en blijft in het geheugen hangen. De lichte bitterheid gaat snel over in zoetheid, en wrangheid ontbreekt.
Jinggu, 景谷
Het theedistrict Jinggu beslaat 7777 vierkante kilometer in het westelijke gedeelte van de prefectuur Puerh. De hoogste bergtop rijst 2920 meter op boven zeeniveau. In de taal van de Dai, de oorspronkelijke bewoners van deze streken, heet de berg Meng Wo, wat “Zonnige Bron” betekent. Archeologische opgravingen suggereren dat de eerste nederzettingen van Ailao-stammen hier in het 2e millennium v.Chr. ontstonden. Zij maakten deel uit van de antieke staat Yizhou. Tijdens de Tangdynastie hoorde het district bij de staat Yinsheng, en historische kronieken uit die tijd maken gewag van “uitmuntende thee uit Yinsheng”. De theeoogst wordt hier traditioneel verzorgd door boeren van de volkeren Yi en Dai. De theebomen groeien in natuurlijke omstandigheden, ze worden niet gesnoeid of bespoten. Ze zijn in meerderheid in de 19e eeuw geplant, tijdens de bloei van de theebranche in de prefectuur Puerh, maar er zijn ook oudere planten aanwezig.
De bladknoppen van de theebomen van Jinggu zijn groot en donzig, en geven een solide, aromarijk aftreksel, vol van de “oerenergie van de bergen”. De smaak is zoetzuur, met een aangename, verfrissende nasmaak.
Zhenyuan 镇沅
De theestreek Zhenyuan valt onder de prefectuur Puerh en maakt daarbinnen deel uit van het autonome graafschap Zhenyuan-Yi-Hani-Lahu. Het totaaloppervlak is 4137 vierkante kilometer, waarvan 19 in beslag genomen wordt door oude theetuinen in de beschermde zone Ailaoshan 哀牢山 op een hoogte van 2100-2500 m. Het hoogste punt is 3137 m. Hier groeit in het tropische bos een 25 meter hoge theeboom die meer dan 2700 jaar oud is. De diameter van de stam is 1,2 m bij de wortels en 0,89 m. in de loop van de stam, en de kruin meet 22x20 m. Hij werd in 1996 ontdekt en vormt sindsdien een onderzoeksobject van de wetenschap, een toeristische bezienswaardigheid en nationaal erfgoed.
Jiangcheng 江城
Het autonome graafschap Jiangcheng-Hani-Yi ligt op 130 km. van de stad Puerh bij de grens van de prefectuur Puerh met Honghe, Xishuangbanna, Laos en Birma. De belangrijkste theeplantages van Jiangcheng liggen rond de dorpen Kanping en Jingdong. Jaarlijks levert de regio aan de Yunnanse theefabrieken rond de 1000 ton theegrondstof.
景东 Jingdong
De theeregio Jingdong, de meest noordelijke in de prefectuur Puerh, beslaat 4466 vierkante kilometer en maakt deel uit van de bergketen Wuliangshan 无量山. Het is een van de districten met een lange theehistorie. Ten tijde van de Tang-dynastie maakte hij deel uit van de staat Yinsheng. Al in de zevende eeuw begon de export van thee naar Tibet.
THEEREGIO'S VAN HET WESTEN, DIAN-XI
De theeregio's van het westen, Dian-xi, omvatten de prefecturen Lincang 临沧市, Baoshan 保山, Dehong en Dali 大理.
Yunnan prefectuur Lincang
Mengku 勐库
De theeregio Mengku 勐库 (arrondissement Shuangjiang 双江) ligt in de Daxueshan 大雪山, de Grote Sneeuwbergen, een enorme bergketen die van noord naar zuid ongeveer 400 km. lang is en door Tibet en Sichuan loopt. De hoogste top van de Sneeuwbergen is de Gonggashan 贡嘎 bereikt de 7556 m. boven zeeniveau. De theebomen van Mengku groeien op 2200-2750 m. hoogte, de grootste hoogte waarop camellia's te vinden zijn. De beste grondstof komt van wilde theebomen, die in het tropische woud tussen andere plantensoorten groeien. Hieronder is er een die bij de wortels een omtrek van vier meter bereikt heeft. Deze boom is 20 m. hoog en de groene kruin meet 15,8x15,3 m. De thee wordt geoogst door boeren van de volkeren Lahu, Wa, Bulang en Dai, in totaal ongeveer 30.000 man uit 103 dorpen. De mao-cha gaat naar de fabriek van
Shuangjiangmengku, die over 166.500 vierkante meter fabrieksvloer beschikt en jaarlijks 10.000 ton thee produceert. De oude tuinen, die hier ten tijde van de Ming-dynastie zijn aangelegd, zijn geconcentreerd in de buurt van de dorpen Bingdao 冰岛, IJseiland, en Gongnong 公弄. Er zijn ongeveer duizend bomen in bewaard gebleven, met een diameter van 0,3-0,6 m.
De thee uit Mengku is sappig, zoet, met een lichte wrangheid en een langdurige nasmaak. Hij is zeer geschikt om te laten rijpen.
Fengqing 凤庆
De grootste theeplantages in het arrondissement Fengqing zijn in de streek Fengshan te vinden, de Feniksbergen. De theetradities gaan hier erg ver terug. De oogst wordt verzorgd door boeren uit dertien dorpen, en de theetuinen zijn zowel direct naast de menselijke bewoning te vinden, als op een afstand in de jungle. Jaarlijks komt er meer dan 10.000 ton theebladeren van de plantages. Naast puerhs wordt in het arrondissement sinds 1939 de beroemde Dian Hong geproduceerd. Hiervandaan is de productietechniek daarvan over meer dan twintig arrondissementen in de districten Lincang, Baoshan, Puerh, Xishuangbanna, Dehong en Honghe verspreid.
Baoshan 保山
De regio Baoshan 保山市 grenst in het oosten aan de prefectuur Fengqing, en in het zuiden aan
Yongde. Oogst en productie van mao-cha is in handen van boeren van de volkeren Yi, Miao, Bulang, Hui, Bai en Lahu. De oude theetuinen beslaan 1,6 vierkante kilometer op een gemiddelde hoogte van 1840 m., waar 400 van de bomen rond de vijf eeuwen oud zijn.
Bangwei 邦崴
In het district Bangwei 邦崴村(die valt onder de prefectuur Langcang 澜沧县) groeien de oude theebomen te midden van het tropische woud op een hoogte van 1900 m., verspreid over een oppervlakte van meer dan 30 vierkante kilometer. Bij het dorp hoort een oude theetuin van 1,1 vierkante kilometer uit het tijdperk van de Ming-dynastie. De oudste boom met een hoogte van 11,8 m. heeft een basisdiameter van ruim een meter en een kruin van 8,2x9 m. Al meer dan duizend jaar wordt de thee in Bangwei vervaardigd door plaatselijke Lahu en Hani. In april 1993 werd hier een internationaal symposium gehouden met een vertegenwoordigingscommissie van 181 experts. De wetenschappers kwamen tot de conclusie dat de plaatselijke theebomen dragers zijn van een oeroud genotype. In 2013 werd de thee uit Bangwei bekroond met de titel Shize Cha Yuan 世界茶源: “Wereldwijde Bron van Thee”.
De thee uit Bangwei geeft een geelgroen aftreksel, is sappig, lichtelijk bitter, met een langdurige zachte wrangheid. Hij kan vele infusies hebben.
大理 Dali
Deze regio vormt de thuisgrond van Camellia taliensis, de Dalise Camellia, die groeit in gemengde groenblijvende wouden op een hoogte van 1300-2700 m. De theebranche hier kent een honderden jaren oude geschiedenis; in de historische schetsen 滇略 “Dian Lüe” van de Ming-dynastie wordt gewag gemaakt van “thee pu” die door plaatselijke boeren gebruikt wordt. Het district Xiaguan 下关镇 oftewel “Onderste Wachtpost” was ook toen al een van de vertrekpunten op de oude Weg van Thee en Paard van Yunnan naar Tibet. Tegenwoordig wordt Xiaguan het Zwitserland van Yunnan genoemd om het panorama van het bergdal dat van een indrukwekkende schoonheid is. Het dal heeft een uniek microklimaat: de moessons van de Indische Oceaan, die omhoog komen langs de bedding van de Xi'erjiang, botsen hier op de koude luchtstromen die van de berg Cangshan afkomen. De grootste theeproducent is de Xiaguanse theefabriek, die jaarlijks zesduizend ton thee van zestig merken op de markt brengt.
Yunnan Dali
Hoe van deze geweldige grondstof puerh gemaakt wordt, lees je hier. Over de unieke Yunnanse theeboomsoorten, hier.
Naar onze internetwinkel, waar je een brede keus aan hoogstaande puerhs aantreft!
(с) Moychay.ru Herdruk en kopiëren van het artikel of delen hiervan zonder voorafgaande toestemming van de rechthebbende is verboden.